John Klopotowski
Project 59
Subconscious Lee, The Scale Song, Breaking the Ice, Wes' Tune, Passata On Guitar You're Welcome To A Prayer, Child's Play, Street of Dreams, Loco 47, You'd Be so Nice to Come Home To, Defragment Now
Musicians: John Klopotowski, guitar; Bob Keller, saxophone; Rave Tesar, piano; Kermit Driscoll, bass, Bill Tesar, drums
It is not particularly rare to come across familiar sounding Polish names among native American musicians, but always nice. Especially if the musician clearly declares his Polish origins and appreciates them. That is the case of John Klopotowski, whose first CD (but he is an experienced musician, having just turned sixty) came into my hands. Because his name was not familiar to me I looked, of course, on the internet and found that Klopotowski is a thoroughly educated musician, and had a special place as a student of the great saxophonist Warne Marsh, occasionally performing with him and whom he befriended friends until his death in 1987. Klopotowski devoted his book "A Jazz Life" to Marsh, which describes his memories of meetings with his teacher along with Marsh's methods of teaching jazz improvisation. The book is available through online sources and can certainly be of interest to all musicians, not only guitarists.
It is also an interesting fact that on his website Klopotowski has a separate section devoted to his search for his Polish roots. You can find there that his father came from Siemiatycze, was a Polish soldier in WW II, and afterward emigrated to the United States (John's mother is from Wales). John himself has not visited Poland but stresses that he has studied the language for several years and looks forward to someday visiting the homeland of his father.
The origins of Project 59 go back to the year 2013 when John bought a 1974 Gibson L-5 guitar which he had restored for the CD. The repertoire consists of standards, one original composition by the leader (Child's Play), and several original compositions by Klopotowski's group. The disc opens, probably not coincidentally, with the undoubtedly classic composition by Lee Konitz, "Subconscious Lee," announcing that the record will be in the classic cool jazz style. Klopotowski's style is reminiscent of Billy Bauer, and no doubt also Wes Montgomery. Pianist Rave Tesar's composition "Defragment Now" also suggests the classic "Subconscious Lee." In these two works, together with "Child's Play," we have good examples of collective improvisation influenced by the work of Lennie Tristano.
It is clear that Klopotowski's music does not belong to the realm of contemporary avant-garde, but is a very excellent and inspiring tribute to older - although as it turns out still fresh styles of inside/outside jazz. And by the way, an appeal to Polish jazz promoters: bring Klopotowski to Poland! It will be worth it.
Jarosław Merecki
Original review in Polish:
Muzycy: John Klopotowski ñ gitary; Bob Keller ñ saksofon; Rave Tesar ñ fortepian; Kermit Driscoll ñ kontrabas; Bill Tesar - perkusja
Natkniecie sie wsrÛd rdzennie amerykanskich muzykÛw na swojsko brzmiace nazwiska nie jest jakos szczegÛlnie rzadkie, ale zawsze mile. Tym bardziej, jesli muzyk deklaruje wyraznie swoje polskie pochodzenie i szczegÛlnie je sobie ceni. Tak wlasnie jest w przypadku Johna Klopotowskiego, ktÛrego pierwsza autorska plyta ñ chociaz jest to juz muzyk doswiadczony, wlasnie przekroczyl szescdziesiatke ñ niedawno trafila w moje rece. Poniewaz nazwisko nie bylo mi znane, zajrzalem oczywiscie do Internetu, skad dowiedzialem sie, ze Klopotowski jest gruntownie wyksztalconym muzykiem, a szczegÛlne miejsce w jego jazzowym curriculum zajmuje okres studiÛw u wielkiego saksofonisty Warneía Marsha, z ktÛrym Klopotowski rÛwniez okazjonalnie wystepowal i z ktÛrym przyjaznil sie az do jego smierci (w 1987 roku). Marshowi poswiecil Klopotowski ksiazke A Jazz Life, w ktÛrej zawarl nie tylko swoje wspomnienia ze spotkan ze swoim mistrzem i mentorem, ale tez opisal jego techniki i metody nauczania jazzowej improwizacji. Ksiazka dostepna jest na rÛznych platformach internetowych i z pewnoscia moze byc ciekawym materialem do studiÛw nie tylko dla gitarzystÛw.
Ciekawy jest rÛwniez fakt, iz na internetowej stronie Klopotowski osobna sekcje poswieca poszukiwaniu swoich polskich korzeni. Mozna sie stamtad dowiedziec, iz jego ojciec pochodzil z Siemiatycz, jako zolnierz bral udzial w II wojnie swiatowej i po niej trafil do StanÛw Zjednoczonych (matka Johna pochodzila z Walii). Sam John nigdy w Polsce nie byl, podkresla jednak, ze od kilku lat uczy sie polskiego i ma nadzieje, ze uda mu sie w koncu wybrac do ojczyzny swego ojca.
Poczatki plyty Project 59 siegaja roku 2013, kiedy do John kupil gitare 1974 Gibson L-5, ktÛrej dzwiek postanowil utrwalic na plycie. Na repertuar skladaja sie standardy, jedna kompozycja lidera (Child's Play) oraz kilka kompozycji czlonkÛw zespolu Klopotowskiego. Zapewne nieprzypadkowo calosc otwiera klasyczna kompozycja Lee Konitza Subconscious Lee, ktÛra od razu zapowiada, iz stylistyka plyty bedzie nawiazywala do klasykÛw cool jazzu. I rzeczywiscie styl gry Klopotowskiego przywodzi na mysl nagrania Billy Bauera, choc bez watpienia do swoich mistrzÛw zaliczylby on zapewne Wesa Montgomerego. Do Subconscious Lee nawiazuje rÛwniez wienczaca plyte kompozycja pianisty Raveía Tesara Defragment Now. W tych dwÛch utworach, a takze w Child's Play, mamy przyklady kolektywnej improwizacji wlasnie spod znaku szkoly Lenniego Tristano.
Jak widac z powyzszych uwag, muzyka Klopotowskiego nie wkracza raczej na nowe i nieznane przestrzenie, ale jest za to bardzo solidna porcja jazzu nawiazujacego do najlepszych i nadal inspirujacych wzorÛw. A przy okazji apel do polskich promotorÛw jazzu: Zaprosci Klopotowskiego do Polski! Naprawde warto.
Jaroslaw Merecki
****